شیخ ودختر
دیدم بـه بصره دخترکی اعجمی نسب روشن نموده شهر بـــــــه نور جمال خویش
میخوان درس قرآن در پیش شیخ شهر وز شـــــــــــیخ دل ربوده بغنج ودلال خویش
میداد شیخ درس ضلال مبین بـــــــــدو وآهنگ ضاد رفته بــــــــــــه اوج کمال خویش
دختر نـــــداشت طاقت گفتار حرف ضاد با آن دهان کــــــــوچک وغنچه مثال خویش
میداد شیخ را بــــــــه دلال مبین جواب و آن شـــــــــــیخ مینمود مکرر مقال خویش
گفتم بـــه شیخ راه ضلال اینقدر مپوی کـــاین شوخ منصرف نشود از خیال خویش
بهتر همان بود کـــــه بمانید هر دو و آن او در دلال خویش و تــــــو اندر ضلال خویش
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد