(سالوادور
دالی) یکی از پیشگامان هنرسورئالیسم در دنیا است. نقاشی‌های
معروف‌سالوادور دالی نشان دهنده سبک سورئالیسم یافرا واقعی می‌باشد.
دالی هنرمند بزرگی بود که آثار بزرگی را
به‌هنر دنیا تقدیم کرده است و نمی‌توان این مسئله رانادیده گرفت.
البته بحث‌های فراوانی در زمینه‌ایده‌های او و خط مشی زندگی‌اش وجود
دارد.همچنین از او انتقاد می‌شود که چرا در جریان‌جنگ‌های داخلی
اسپانیا از پادشاه (فرانکو)حمایت کرده است; اما آنچه که در کار
دالی‌اهمیت دارد هنر اوست نه بیانیه‌های‌غیرهنری‌اش.
سالوادور دالی سعی داشت خاطرات زندگی‌خود
را به سورئالیسم بسپارد. لذا بیشتر تابلوهای‌باقیمانده از او نگاهی
به رخدادهای دوران‌جوانی او می‌باشد. در این مقاله زندگی این
نقاش‌بزرگ را به رشته تحریر در می‌آوریم.
● زندگی یک نقاش
سالوادور دالی در ۱۱ می۱۹۰۴ در(فیگورس) منطقه‌ای از کاتالونیای اسپانیا در مرزفرانسه چشم به جهان گشود.
او در خانواده‌ای پا به دنیا گذاشت که از
لحاظاقتصادی در طبقه متوسط جامعه بود. اما پدر ومادر همه تلاش خود را
در جهت رفاه و آسایش‌فرزندانشان گذاشته بودند. پدر
دالی(کاسی‌سالوادور) یک وکیل بود و در دفتر وکالت‌کار می‌کرد. مادرش
(فلیپا دومنچ) خانه‌دار وهمیشه آرزو داشت یک نقاش باشد. از این
روگاه‌گاهی روی بوم نقاشی تصاویری را ترسیم‌می‌کرد. سالوادور دالی
یک برادر بزرگ‌تر ازخودش هم داشت، اما بعد از تولد سالوادور به‌دلیل
تب و عفونت گلو و سینه از دنیا رفت. آنا ماریاخواهر سالوادور سه سال
بعد از او به دنیا آمد وجمع خانواده را صمیمی‌تر کرد. فلیپا
مادرسالوادور فرزندانش را به سوی نقاشی سوق‌می‌داد و برای آنها از
همان دوران کودکی قلم موو آب‌رنگ تهیه کرده بود. اما آنا ماریا
علاقه‌ای به‌نقاشی از خود نشان نمی‌داد در عوض سالوادورعاشق و
دلباخته نقاشی شد و او از همان دوران برروی بوم و کاغذ نقاشی
می‌کرد.
در سال ۱۹۱۶ وقتی ۱۲ ساله بود به اصرار
وتلاش مادرش به مدرسه هنرهای زیبای(کاتالونیا) فرستاده شد تا به
طور آکادمیک به‌آموزش نقاشی بپردازد.
۱۴ ساله بود که نخستین نمایشگاه نقاشی
خودرا برپا کرد. در آن هنگام اگر چه آثارش به عنوان‌یک نوجوان جدی
گرفته نشد، اما درباره‌اش‌گفتگوها و نقدهایی انجام گرفت.
نقاشی هایش با مداد و سیاه قلم بود که
توسطپدر و مادرش جمع‌آوری شد و در نمایشگاه درمعرض دید عموم قرار
داده شد. پدر و مادرسالوادور به داشتن چنین پسر هنرمندی
افتخارمی‌کردند و از مشوقین او محسوب می‌شدند.
سالوادور در حالی که ۱۶ سال داشت
مادرش‌به بیماری سرطان مبتلا شد و بعد از مدت کوتاهی‌از دنیا رفت و
سالوادور را در دنیایی از غم تنهاگذاشت. بعد از مرگ مادر، پدر
سالوادور با خاله‌سالوادور ازدواج کرد. سالوادور از این ازدواج‌ناراضی
و متنفر بود. او تحمل جای خالی مادر رانداشت و برای این که از محیط
خانه دور باشد درسال ۱۹۲۲ به سوی (مادرید) حرکت کرد. درآنجا به
مدرسه عالی نقاشی (سن فرناندو) رفت ودر آنجا با نقاشان معروفی
همچون (لوئیس‌بونوئل) و (فوریکو گارسیا لورکا) آشناشد.
دالی از همان زمان علاقه به کشیدن
تصاویری‌عجیب و باور نکردنی داشت. برای مثال مردان رابا موهای بلند
و سبیل قیطانی و کت آستین بلند وشلوار کوتاه می‌کشید که به
مدل‌های قرون گذشته‌باز می‌گشت.
دالی خیلی زود به کوبیسم روی آورد
اماهمزمان می‌کوشید با کار و تکنیک استادان بزرگ‌نیز آشنا شود. البته
در آن زمان در مادریدهنرمندانی که رو به سبک کوبیسم بیاورند، بسیار
کم‌و انگشت‌شمار بود. از این‌رو دالی نمی‌توانست بااطلاعات و آگاهی
کافی در این سبک حرکت کند.
فدریکو گارسیا لورکا که یکی از نقاشان و
شعرای‌معروف اسپانیا به حساب می‌آمد، تجارب خود رادر اختیار دالی
می‌گذاشت. آنان با یکدیگردوستان نزدیک و صمیمی بودند.
دالی در حال به پایان رساندن
دوران‌تحصیلی‌اش بود. که بی‌حوصله شده بود. کم‌کاری‌می‌کرد و نمرات
خوبی نمی‌آورد تا این که درسال ۱۹۲۶ درست قبل از آغاز امتحانات
پایان‌ترم از مدرسه اخراج شد. گویی دالی احساس‌آزادی می‌کرد. او
می‌خواست خودش به دنبال‌سبکی نو و ایده‌ای جدید برود و تحت
حصارآموزشگاه نباشد، لذا از این که اخراج شده بودخوشحال شد و فصلی
نو را در زندگی خود بازکرد.
● خلق سورئالیسم
دالی و چند تن از دوستانش در ۱۶ ژوئن۱۹۳۴ راهی پاریس شدند. او در پاریس با سبک‌سورئالیسم آشنا شد و
نقاشی‌هایش را بر این اساس‌به تصویر کشید.
دالی در پاریس با نقاشی‌های(پابلوپیکاسو) و (میرو) خو گرفت. در واقع
دالی‌تصمیم گرفته بود کوبیسم را رها کند. او تحت تاثیر(میرو) و
(شیریکو) به سورئالیسم روی آورد اواحساس می‌کرد اگر در پاریس زندگی
کند بهترمی‌تواند با هنرمندان سورئالیسم باشد و از تجارب‌آنان استفاده
کند. او چندین تابلو با سبک‌سورئالیسم کشید و در بارسلون نمایشگاهی
ترتیب‌داد. هنگامی که پابلو پیکاسو یکی از تابلوهای‌دالی را در
بارسلون دید شگفتی‌اش را پنهان‌نکرد. در آن دوران آندره برتون شاعر
فرانسویی‌پیشوای جنبش سورئالیستی بود. دالی شاگرد ودوست برتون شد و
زیر نظر او به این سبک ادامه‌داد.
در سال ۱۹۲۹ با همکاری با (نوئل) درفیلمی
کوتاه شرکت کرد. در همان سال اتفاق‌عجیبی برای دالی افتاد. او با
(پائول الوا) شاعرآن دوران و همسر وی گالا آشنا شد. الوا علاقه‌زیادی
به نقاشی‌های دالی پیدا کرده بود از طرف‌دیگر دالی نیز علاقه دو
چندان به گالا همسر الواداشت. گالا نیز همین طور.
او از همسرش جدا شدو زندگی با دالی را
برگزید. آنان تا سال ۱۹۳۴ بایکدیگر نامزد بودند و بالاخره در همان
سال دریک کلیسای کوچک پیمان ازدواج خود را جشن‌گرفتند. آنان در
سال ۱۹۵۸ بار دیگر در کلیسای‌مربوط به کاتولیک‌ها زندگی مشترک خود را
به‌ثبت رساندند. همان طور که قبلا گفته شد بسیاری‌از تابلوی‌های
دالی برگرفته از خاطرات وی‌می‌باشد. برای مثال تابلوهای بزرگ
(ایستگاه راه‌آهن پر پینان) در سال ۱۹۶۸ با الهام از تخیلات‌و
زندگی‌نامه اوست. موضوع اصلی تابلو عشق‌افزون او به گالا می‌باشد.
به گفته خود دالی دراین ایستگاه بود که او برای اولین بار گالا را
به‌همراه همسر شاعرش پائول الوا مشاهده کرد وعاشق او شد. لذا برای
ماندگاری خاطره‌اش‌تصمیم به ترسیم این تابلوی معروف گرفت.
جنگ‌جهانی اول آغاز شده بود و اروپا را
فراگرفته بود.دالی و گالا در سال ۱۹۴۰ به سوی آمریکاحرکت کردند و ۸
سال در آن جا اقامت گزیدند.دالی در سال ۱۹۴۲ کتابی به عنوان
(رازهای‌زندگی سالوا دور دالی) را به رشته تحریردرآورد. دالی گویی
به کاتالونیا متعلق بود. لذاتصمیم گرفت، آمریکا را به قصد کاتالونیا
ترک‌گوید. او در سال ۱۹۵۹ با آندره برتون‌نمایشگاهی از تابلوهای
سورئالیسم ترتیب داد ودر آن نمایشگاه به همراه (جان میرو)،
(انریک‌تابارا) و (آگینیو گرانل) چهلمین سالگرد تولدسبک سورئالیسم را
جشن گرفتند. در سال ۱۹۶۰سالوادور دالی در خانه‌اش موزه‌ای از
تابلوهای‌خود را برپا کرد.
نام این موزه را گاذلا و دالی‌گذاشت. به
عقیده خودش، وجود گالا به او انرژی‌می‌داد. در سال ۱۹۸۲ او به دربار
پادشاه(ژان‌کارلوس) فرانسه راه یافت و برای وی‌چندین تابلو کشید.
گالا در ۱۰ ژوئن ۱۹۸۲ ازدنیا رفت و دالی را تنها گذاشت. دالی
احساس‌می‌کرد بعد از مادرش، گالا ایزد بانوی زندگی وی‌می‌باشد. بعد از
مرگ گالا، دالی رو به او با تخت وعکس گالا حرف می‌زد. او
نمی‌توانست چنین‌وضعی را تحمل کند. ساوا دودالی در ۲۳ ژانویه۱۹۸۹ در
سن ۸۴ سالگی با دنیا وداع گفت او رادر همان منطقه زندگی‌اش دفن
کردند.
خوب پیش میری واقعاً خوشم آمد!
شما لطف داری قربان