معجزه حقیقی :

زمانی « بان‏کی » در دیر « ری‏یومن » موعظه می‏کرد.
یک مجتهد « شین‏‏شو » که به نجات از طریق ورد و تکرار نام بودای محبت اعتقاد داشت ،
از کثرت جمع انبوهی که خدمت « بان‏کی » می‏رفتند

و با او به گفتگو می‏نشستند، احساس حسادت می‏نمود.

روزی « بان‏کی » سرگرم گفتو بود که مجتهد از در وارد شد
و چنان سر و صدائی به راه انداخت که « بان‏کی » کلام خود را قطع کرد
و پرسید سرو صدا برای چیست.

مجتهد با ادعا گفت :
" مؤسس فرقۀ ما چنان نیروی سحرآمیزی داشت
که در یک ساحل رودخانه قلم موئی به دست می‏گرفت
و بر کاغذی که ملازمانش آن سوی رودخانه نگهداشته بودند
نام مقدس " آمیده " را می‏نگاشت.
آیا تو می‏توانی دست به چنین کار حیرت‏آوری بزنی ؟ "

« بان‏کی » آرام پاسخ داد :
" شاید روباه تو بتواند این حقه را علم کند
ولی روش " ذن " چنین نیست.
معجزه من این است که وقتی گرسنه‏ام شد ، غذا می‏خورم
و هر زمان که تشنه‏ام شد ، آب می‏نوشم. "